Τα διαφορετικά σενάρια χωροθέτησης για φωτοβολταϊκούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας απαιτούν την εξέταση διαφορετικών επιλογών σχεδιασμού της διάταξης του σταθμού. Κατά το σχεδιασμό των φωτοβολταϊκών συστημάτων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα στηρίγματα των συστοιχιών μονάδων έχει σημαντικό αντίκτυπο στη συνολική ηλιακή ακτινοβολία που δέχεται το σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και, συνεπώς, στην ικανότητα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του φωτοβολταϊκού συστήματος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Ένα ασφαλές και οικονομικό σύστημα στήριξης φωτοβολταϊκών μονάδων αποτελεί μείζον ζήτημα. Ως σημαντικό συστατικό στοιχείο ενός φωτοβολταϊκού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, το σύστημα στήριξης φωτοβολταϊκών μονάδων φέρει τον κύριο κορμό της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του φωτοβολταϊκού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Η επιλογή του στηρίγματος επηρεάζει άμεσα τη λειτουργική ασφάλεια, το ποσοστό θραύσης και την επένδυση κατασκευής των φωτοβολταϊκών μονάδων. Η επιλογή του σωστού φωτοβολταϊκού στηρίγματος θα μειώσει όχι μόνο το κόστος του έργου, αλλά και το μετέπειτα κόστος συντήρησης.

Τα φωτοβολταϊκά στηρίγματα μπορούν να ταξινομηθούν με βάση τη μορφή της μεθόδου σύνδεσης, τη δομή εγκατάστασης και τη θέση εγκατάστασης. Διακρίνονται σε συγκολλητά και συναρμολογημένα σύμφωνα με τη μορφή σύνδεσης- σταθερά και ημερολόγιο σύμφωνα με τη δομή εγκατάστασης- έδαφος και οροφή σύμφωνα με τη θέση εγκατάστασης κ.λπ. Επί του παρόντος, υπάρχουν τρεις τύποι βραχιόνων που χρησιμοποιούνται στους περισσότερους φωτοβολταϊκούς σταθμούς: σταθεροί συμβατικοί βραχίονες, ρυθμιζόμενοι βραχίονες παρακολούθησης και εύκαμπτοι φωτοβολταϊκοί βραχίονες.

Αναφέρεται στο σύστημα στήριξης όπου ο προσανατολισμός και η γωνία παραμένουν οι ίδιες μετά την εγκατάσταση. Η μέθοδος σταθερής τοποθέτησης τοποθετεί απευθείας τις ηλιακές φωτοβολταϊκές μονάδες προς τα χαμηλά γεωγραφικά πλάτη, υπό ορισμένη γωνία ως προς το έδαφος, για να σχηματίσει ηλιακές φωτοβολταϊκές συστοιχίες σε σειρά και παράλληλα, επιτυγχάνοντας έτσι τον σκοπό της παραγωγής ηλιακής φωτοβολταϊκής ενέργειας. Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι στερέωσης, όπως η μέθοδος στερέωσης στο έδαφος έχει τη μέθοδο των πασσάλων (μέθοδος άμεσης ταφής), τη μέθοδο του αντίβαρου από τσιμεντόλιθους, τη μέθοδο προ-ταφής, τη μέθοδο αγκύρωσης στο έδαφος κ.ά. Η μέθοδος στερέωσης στην οροφή έχει διαφορετικές λύσεις με διαφορετικά υλικά στέγης.

Τα συστήματα παρακολούθησης έχουν σχεδιαστεί για να ευθυγραμμίζουν τον ήλιο όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε οι ακτίνες του ήλιου να λαμβάνονται περισσότερο ανά μονάδα επιφάνειας του κυψελωτού πλαισίου, αυξάνοντας έτσι την ποσότητα της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας. Επί του παρόντος, τα συστήματα παρακολούθησης περιλαμβάνουν συστήματα παρακολούθησης ενός άξονα και συστήματα παρακολούθησης δύο αξόνων, τα οποία διακρίνονται σε οριζόντια και πλάγια συστήματα παρακολούθησης ενός άξονα.

(1) Οριζόντια παρακολούθηση ενός άξονα
Τα επίπεδα βραχίονες παρακολούθησης ενός άξονα είναι βραχίονες που μπορούν να παρακολουθούν την περιστροφή του ήλιου γύρω από έναν οριζόντιο άξονα, συνήθως με προσανατολισμό βορρά-νότου. Το κοινό εύρος γωνίας παρακολούθησης είναι ±60° και υπάρχουν επίσης προϊόντα με εύρος γωνίας παρακολούθησης ±45°. Τα επίπεδα συστήματα ενός άξονα καταλαμβάνουν συνήθως 1,1 έως 1,3 φορές περισσότερο χώρο από τα σταθερά συστήματα, με αύξηση της παραγωγής ενέργειας κατά 8% έως 15% και αύξηση της τιμής κατά 5% έως 10%.
(2) Οβελιαία μονοαξονική παρακολούθηση
Σε ένα λοξό μονοαξονικό στήριγμα παρακολούθησης, η φωτοβολταϊκή μονάδα περιστρέφεται γύρω από έναν λοξό άξονα για να ακολουθήσει τον ήλιο, προκειμένου να επιτευχθεί υψηλότερη παραγωγή ισχύος. Το αποτύπωμα ενός κεκλιμένου συστήματος ενός άξονα είναι συνήθως 2-4 φορές μεγαλύτερο από αυτό ενός σταθερού συστήματος, με αύξηση της παραγωγής ισχύος κατά 15%-20% και αύξηση της τιμής κατά 10%-15%.

(3) Παρακολούθηση διπλού άξονα
Οι βραχίονες παρακολούθησης διπλού άξονα μπορούν να περιστρέφονται τόσο προς ανατολή-δύση όσο και προς βορρά-νότο για να παρακολουθούν τη γωνία αζιμούθιου και υψομέτρου της ηλιακής πρόσπτωσης καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Ένα σύστημα παρακολούθησης διπλού άξονα καταλαμβάνει συνήθως δύο έως τέσσερις φορές περισσότερο χώρο από ένα σταθερό σύστημα, με αύξηση της παραγωγής ενέργειας κατά 25% έως 30% και αύξηση της τιμής πάνω από 60%. Ωστόσο, τα συστήματα παρακολούθησης διπλού άξονα είναι πιο πολύπλοκα και, ως εκ τούτου, έχουν περισσότερες μηχανικές κατασκευές και γενικότερη λειτουργική σταθερότητα.

Μια εύκαμπτη φωτοβολταϊκή βάση είναι μια δομή στήριξης φωτοβολταϊκών μονάδων μεγάλου εύρους που είναι στερεωμένη και στα δύο άκρα και σχηματίζεται από μια προεντεταμένη εύκαμπτη δομή καλωδίων. Το εύρος της δομής καλωδίων είναι συνήθως μεταξύ 20 και 40 μέτρων, έως και 100 μέτρα. Ταυτόχρονα, οι μονάδες μπορούν να ανυψωθούν από 2m έως 30m πάνω από το έδαφος, γεγονός που έχει το πλεονέκτημα του μεγάλου ύψους κάτω από τις μονάδες και του χαμηλού αριθμού πασσάλων στη διάταξη. Οι φωτοβολταϊκές μονάδες σε εύκαμπτες βάσεις εγκαθίστανται γενικά με μικρή γωνία κλίσης, συνήθως μεταξύ 10° και 15°.
Οι εύκαμπτες βάσεις εφαρμόζονται κυρίως σε σενάρια όπως ορεινά έργα με μεγάλες κλίσεις (π.χ. πάνω από 35°), αλιευτικά φωτοβολταϊκά και γεωργικά φωτοβολταϊκά έργα με υψηλές απαιτήσεις χώρου για το κεφάλι. Υπάρχουν επίσης μεγάλες προοπτικές για την εφαρμογή των κατανεμημένων φωτοβολταϊκών σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, χώρους στάθμευσης κ.λπ. όπου οι απαιτήσεις σε χώρο είναι σχετικά υψηλές.

Οι παραπάνω τρεις τύποι στηριγμάτων πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη διάταξη και το σχεδιασμό του φωτοβολταϊκού συστήματος, την εκτίμηση της παραγωγής ενέργειας, το κόστος και άλλους παράγοντες, για παράδειγμα, τα σταθερά ρυθμιζόμενα στηρίγματα και τα στηρίγματα παρακολούθησης είναι πιο κατάλληλα για περιοχές με έντονη άμεση ακτινοβολία.

Η Maysun Solar, ως κατασκευαστής φωτοβολταϊκών μονάδων με 15 χρόνια επαγγελματικής εμπειρίας, μπορεί να σας παρέχει ηλιακούς συλλέκτες υψηλής ποιότητας, κάντε κλικ στο παρακάτω κουμπί για να επικοινωνήσετε μαζί μας για μια προσφορά προϊόντος.